De slotact Mik Adrian ging erin als gesneden koek met boter. Popliedjes die waren voorzien van snuggere arrangementen, lekkere backvocals en een vette groove. Er werd driftig op gedanst met de handjes in de lucht. Volgens Mik was NIMBY het leukste buurtfestival waar ze ooit speelden. Quoten we ‘m op.

Daarna werd het tijd voor wat meer gepeperde muziek. De Haagse formatie met ballen, Fexet, trad aan. Conservatiorium geschoold en retestrak. Een theedoek over de snare bood uitkomst om de geluiddruk wat in te dammen.

Vervolgens was het tijd voor de 1e act, Ed Struijlaart. Hij stond als eerste geprogrammeerd omdat hij later op de avond nog een optreden had. Da’s altijd een beetje sneu want het publiek staat dan vaak net effe wat te ver met koudwatervrees in de benen de boel van een afstandje te bekijken. Maar Ed taalde er niet naar en deed gewoon professioneel zijn “werk”. Klasse!

Vervolgens namen Nynde & Sam bezit van het podium met hun fraaie samenzang en smaakvol gitaarwerk. Ze slaagden erin het publiek naar het podium te trekken. Zelfs ook aan de zijkant van het podium werden de stoelen bezet genomen door aandachtig luisterende NIMBY-gangers.

Vervolgens was het de beurt aan Woordkunstenaar Dichter. Aangezien ondergetekende wat huishoudelijke NIMBY zaken moest regelen kon hij het optreden niet voor de volle 100% bijwonen. Maar wat hij hoorde was erg goed. Een man met een boodschap op een bedje van piano en bas. Geen woord tussen te krijgen! Verrassend!